Ulica Miodowa

Ulica Miodowa jest jedną z najważniejszych ulic starej części Warszawy. Zaczyna swój bieg z Krakowskiego Przedmieścia, następnie otacza szerokim łukiem Stare Miasto i część Nowego, by zakończyć swój bieg na Placu Krasińskich, u zbiegu z ulicą Długą. Dalszy ciąg Miodowej stanowi ulica Bonifraterska.

Początki ulicy Miodowej, jako drogi łączącej dwa ważne szlaki - ulicę Senatorską i ulicę Długą sięgają XV wieku. Ukształtowała się ostatecznie w XVII wieku jako ulica pałaców arystokracji. W czasach Stanisława Augusta było ich 13, z czego do dzisiaj istnieje 7. Pierwotnie nosiła nazwę Przecznej, nazywana była także Miodowniczą i Kapucyńską, a w czasach Księstwa Warszawskiego - ulicą Napoleona.

Pierwotnie Miodowa nie łączyła się z Krakowskim Przedmieściem. Połączenie tych dwóch ulic nastąpiło dopiero w roku 1887, kiedy rozebrano tzw. "Pałac pod Gwiazdą".

• W miejscu, w którym spod ulicy Miodowej wychodzi wylot tunelu Trasy W-Z znajdował się pałac Teppera, gdzie podczas wydanego przez Talleyranda na cześć Napoleona balu cesarz poznał Marię Walewską.
• Na rogu Miodowej i Kapitulnej w listopadzie 1771 roku miało miejsce porwanie króla Stanisława Augusta przez konfederatów barskich.