Ulica Dzielna

Ulica Dzielna jest dawną drogą narolna rozdzielającą tereny należące do Starej i Nowej Warszawy, i tej roli zawdzięcza swą nazwę, nadaną w roku 1770. Pierwsze drewniane domy wzdłuż ulicy otoczonej ogrodami pojawiły się już przed rokiem 1784; większość murowanej częściowo zabudowy zlokalizowana była pomiędzy ul. Karmelicką a terenem powstałego sporo później kościoła pw. św. Augustyna. Zabudowa dworkowa skoncentrowana była
na terenach, gdzie w latach 1830-35 wybudowano więzienie Pawiak. Od lat dwudziestych XIX wieku wschodni i środkowy odcinek Dzielnej zdominowała ludność żydowska; odcinek za ul. Smoczą bliższy był robotniczej Woli i zamieszkany w większości przez chrześcijan.


W latach 50. XX wieku na ruinach dawnego Muranowa wzniesiono nowe osiedle mieszkalne w stylu socrealistycznym, zachowano jedynie kilka obiektów. Linii tramwajowej nie odbudowano. Przetrwało niewiele obiektów, a większość z nich mimo to wkrótce rozebrano. W 1965 roku na zabezpieczonych ruinach więzienia utworzono muzeum Pawiak, w 1985 roku rozebrano pozostałości fabryki Szlenkiera (choć planowano umieścić w nim Muzeum Powstania Warszawskiego), a w 2010 roku Warszawskiej Fabryki Mebli Stylowych.